ریا یک صفتی است که بمعنای خودنمایی در عمل می باشد و این صفت زشت دارای درجات مختلف و مراحل گوناگون است آنچه مهم است این است که جایگاه ریا در دل و قلب انسان است و همین که انسان عمل را در دلش برای اطاعت و امتثال امر خدا انجام دهد کافی است و لازم نیست در این امر وسواس نشان بدهد آنچه از عامه انسانها خواسته شده غیر از این چیزی نیست و گاه خود وسواس بخرج دادن در ریا، ریا می شود که اثرش بدتر از اصل ریا است لازم نیست انسان اعمالش را از دیگران مخفی کند مخفی کردن عمل که دلیل بر اخلاص در عمل نیست همانطور که آشکارا انجام دادن یک عمل هم هرگز دلیل بر ریا نمی شود.

ریا جایش قلب و نیت انسان است و اگر یک انسانی غرض و انگیزه اش در انجام عمل فرمان خدا باشد همین کافی است هر چند همه مردم هم عمل او را ببینند بلکه گاه لازم است انسان بجهت تشویق و ترغیب دیگران یا به جهت رفع اتهام از خودش اعمال عبادیش را آشکارا انجام دهد و فقط در نیتش قصد خدا باشد.