پایگاه اطلاع رسانی صاعقه

از دست دادن احساس بویایی یکی از دقیق‌ترین نشانه‌های از دست دادن سلامتی است. احتمال مرگ افراد سالمندی که بویایی ضعیفی دارند 4 برابر سالمندان دیگر است.

نسیبه خانلرزاده: پژوهشی جدید نشان می‌دهد که از دست دادن حس بویایی می‌تواند منادی بدخبر از دست رفتن سلامت انسان باشد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی صاعقه به نقل از تلگراف، این تحقیق نشان می‌دهد احتمال این که افراد سالمندتر با حس ضعیف بویایی طی 5 سال آینده بمیرند، 4 برابر بیشتر از کسانی است که هنوز می‌توانند بوها را به درستی تشخیص دهند.

در این تحقیق که توسط گروهی از پژوهشگران دانشگاه شیکاگو انجام شده، در سال‌های 2005 / 1384 تا 2006 / 1385، سه‌هزار نفر در سنین بین 57 تا 85 سال برای آزمایش حس بویایی ارزیابی شدند.

در این آزمایش 5 رایحه استفاده شد که به ترتیب سختی تشخیص توسط حس بویایی عبارتند از نعناع بیابانی، ماهی، پرتقال، گل رز و چرم. اعضای گروه در ارزیابی دوم خود در سال‌های 2010/1389 تا 2011/1390، شرکت کنندگانی را که هنوز زنده بودند بررسی کردند. در طول 5 سال فاصله زمانی دو ارزیابی، 430 نفر از 3005 نفر (یعنی 12.5 درصد) جان خود را از دست دادند. بیشتر از یک سوم (39 درصد) شرکت‌کنندگانی که در اولین آزمایش بویایی شکست خورده بودند، قبل از پژوهش دوم مرده بودند که در مقایسه با 19 درصد جان باختگان در میان کسانی که در ارزیابی اول بویایی متوسط داشتند و تنها 10 درصد از انهایی که حس سالم بویایی داشتند، عدد قابل ملاحظه‌ای است.

زمانی که این محققان متغیرهای آماری افراد همانند سن، جنس، طبقه اجتماعی اقتصادی (که بر مبنای تحصیل و درآمد تعیین شده بود)، سلامت عمومی و نژاد را در نتایج خود لحاظ کردند، دریافتند آنهایی که در اولین آزمایش حس بویایی بیشتری را از دست داده بودند، در مقایسه با دیگران احتمال بیشتری داشتند که طی 5 سال بعد، جان خود را از دست دهند.

پژوهشگران می‌گویند که هنوز مشخص نیست چرا حس بویایی ضعیف، بیان کننده از دست رفتن سلامتی است، اما به نظر می‌رسد که بویایی ضعیف معیار قوی‌تری از بقیه معیارها همچون تشخیص مشکل قلبی، سرطان یا بیماری ریه باشد.

این پژوهش نشان می‌دهد که در مقایسه با مشکل بویایی، تنها تخریب شدید کبد پیش‌بینی‌کننده قوی‌تری برای مرگ بود.

دکتر جایان پینتو، استاد جراحی در دانشگاه شیکاگو و سرپرست این پژوهش می‌گوید: «ما فکر می‌کنیم که از دست دادن حس بویایی کاربردی همانند قناری در معدن ذغال سنگ دارد. (تا پیش از اختراع حسگرهای کمبود اکسیژن، معدنچیان با خود قفس قناری به داخل معادن ذعال سنگ می‌بردند، که با توجه به حساس‌تر بودن ریه پرنده به نسبت انسان، به محض کاهش سطح اکسیژن به سطوح خطرناک، پرنده از حال می‌رفت و فرصت کافی برای خروج و فرار معدنچیان از معدن در اختیار آنها قرار می‌داد) این کمبود به طور مستقیم منجر به مرگ نمی شود، اما یک هشدار است، یک سیستم هشدار اولیه که بخشی از بدن درست کار نمی‌کند و آسیبی وارد شده است. یافته‌های ما می‌توانند یک آزمایش بالینی مفید باشند، یک راه سریع و ارزان قیمت برای تشخیص بیمارانی که خطر جدی سلامتی آنها را تهدید می‌کند»